Żeń-Szeń

syn.: 

Panax, Ginseng, Korzeń życia, Wszechlek
 
Roślina:      
Panax ginseng - żeń-szeń azjatycki (właściwy)
Panax quinquefolius - żeń-szeń pięciolistny (amerykański)
Eleutherococcus senticosus - żeń-szeń syberyjski Zdjęcia rośliny
Rodzina:      Araliaceae - araliowate

Opis surowca:      

Surowcem są kłącza i korzenie następujących gatunków żeń-szeni: Panax ginseng, Panax quinquefolius i Eleutherococcus senticosus. Korzenie tych roślin zbiera się jesienią, a następnie suszy lub poddaje działaniu gorącej pary wodnej i suszy. Surowiec pozyskuje się z roślin 4-6 letnich (żeń-szeń pięciolistny), a w przypadku żeń-szenia właściwego, 6-8 letnich.
Związki czynne:      

Za główne substancje czynne żeń-szenia uważa się tak zwane ginsenozydy (np: panaksozyd A) będące trójpterpenowymi saponinami. Zawartość tych związków w surowcu wynosi od 5 do 9%.
 
Działanie:     

W chińskiej medycynie ludowej korzeń żeń-szenia stosuje sie od wieków jako środek wzmacniający dla osób w średnim i starszym wieku.
Obecnie prowadzone badania naukowe wykazują bez wątpienia, że ma on pozytywny wpływ na właściwości psychofizyczne i odporność organizmu. W badaniach przeprowadzonych na zdrowych ochotnikach wykazano, że żeń-szeń poprawia szybkość reakcji, koncentrację i zdolność do abstrakcyjnego myślenia.
Część badań wskazuje jednak, że suplementacja wyciągami z żeń-szenia nie powoduje możliwych do zaobserwowania efektów w zakresie metabolizmu, zapotrzebowania na tlen czy wydolności organizmu. Nie wykazano również wzrostu zdolności do wykonywania ciężkich ćwiczeń, czy wytrzymałości na duże obciążenia fizyczne. Brak jest więc dowodów na to, że żen-szeń ma jakiś wpływ na wydajność fizyczną organizmu.
Wiadomo, że stosowanie preparatów z Ginseng zwiększa odporność organizmu. U osób przyjmujących żeń-szeń obserwuje się spadek ilości zachorowań, oraz mierzalny wzrost aktywności układu immunologicznego, w postaci prost ilości i aktywności niektórych komórek układu odpornościowego np.: limfocytów T.
Wykazano, że żeń-szeń ma pozytywny wpływ na zaburzenia seksualne, takie jak spadek popędu czy zaburzenia erekcji.
Wiadomo, że podawanie wyciągów z żeń-szenia powoduje obniżenie poziomu cukru we krwi. Jest to ważne dla diabetyków stosujących te preparaty. Może również obniżać skuteczność warfaryny. W połączeniu z kofeiną może prowadzić do nadmiernego wzrostu ciśnienia krwi. Zwykle zalecana dawka to 200 mg wyciągu korzenia dziennie.

źródło: https://www.farmakognozja.farmacja.pl/